Toen ben ik naar huis gegaan, wasje gedraaid, koffie gedronken en wat boodschappen op mijn INotes in mijn Iphone gezet. Toen 't durp in. Weekendtas gescoord voor kleine man. Want hij is zijn rugzak een beetje ontgroeid. Een grotere moest er komen
voor de spullen die er bij mij niet meer inpassen.

Mr. Saab heeft heel, heel, heel lang bij de man van de eigenaresse van dat winkeltje (snapt u het nog?) op het nachtkastje gelegen. Om het iedere keer weer door te bladeren. En alles te lezen. Van voor tot achter en andersom. Hij is een beetje Saab-gek. "joh! Zou het? ;)". En zo stonden we daar een hele tijd heel leuk te kletsen (haai Elvira!). En toen kreeg ik zomaar een puntzak snoepjes mee. Die ik zelf uit mocht kiezen. Hoe lief is dat!
Heel lief dus!
Maar goed, waar was ik gebleven. Oh ja, dat ik niet weet waar ik nou eigenlijk op zit te wachten. Kijk... het zou te maken kunnen hebben met ditte:
En misschien met datte:
Want tijdens het uitzoeken in de winkel vanmorgen heb ik zijn lijfje en smoeltje er even bijgedacht. En in mijn gedachten wordt ik niet heel erg blij van Kabouter Plop op een trui zijn smoeltje heel erg blij van Kabouter Plop op zijn trui.
Dus mensen. Ik ga mijn kleine man wegrukken uit de handen van Trudie en kijken of ik dat een beetje goed ingeschat heb, dat blije koppie in die Kabouter Plop trui!
Edit 19.30 uur: Kleine man is blij met zijn trui en nieuwe schoenen. Al is die lach wat magertjes ;)
